امروزه کشورهای مختلف با توجه به عوامل تاریخی و فرآیندهای ساخت برندینگ و تصویر سازی در عرصۀ داخلی، منطقه ای و بین المللی، به روشهای مختلفی توسط مخاطبان کشورهای دیگر ادراک می شوند.
امروزه وزارتخانه‌های خارجه آمریکا و روسیه از رسانه‌های اجتماعی نظیر توئیتر برای طنین روایت‌های ملی و برندسازی ملی خود استفاده می‌کنند. آمریکا و روسیه درصدند تا تضاد منافع خود را وارد فضای مجازی کنند و جهان موازی را از طریق کانال‌های دیجیتالی خود ایجاد کنند. نبرد اصلی آمریکا و روسیه بر سر افکار عمومی بوده تا نظم مورد نظر خود را از طرق برندسازی ملی در جهان موازی دیجیتالی بوجود آورند.
تصویر هر کشوری بنابر سیاست‌ها، برنامه‌ریزی‌ها و اقدام‌های داخلی و بین‌المللی آن کشور شکل می‌گیرد. مدیریت تصویر بین‌المللی امروزه از اصول اساسی کشورداری جدید و مبنای نفوذ منطقه‌ای و بین‌المللی ملت‌ها است و اولویت‌ها و ایده‌های ارزشی، هویتی و فرهنگی کشور مورد نظر را بین‌المللی کرده و ارزش دیداری- شنیداری آن را در بین مردم دیگر، افزایش می‌دهد.
وب سایت شبکه "فاکس نیوز" آمریکا با انتشار گزارشی از سفر " الکسی پیوواروف" (Alexei Pivovarov) به ایران نوشت: روس ها مردمی مغرور هستند، ایرانی ها هم همینطور. اما این خصوصیت تنها وجه مشترک این دو کشور نیست.
این مستند چهار قسمتی طی ماه‌های اردیبهشت و خرداد 1403 در چهار قسمت 26 دقیقه‌ای در دو نوبت از شبکه فرهنگ روسیه پخش شد.
این مجموعه پنج قسمتی که توسط اولگا بلووا مجری مشهور روسی با مساعدت رایزنی فرهنگی سفارت ج.ا.ایران در مسکو و ذیل کلان برنامه #از_ایران_بگو ساخته شده از یکشنبه 24 دی ماه 1402 به مدت یک ماه از شبکه ازوزدا پخش می‌شود.
این مجموعه دو قسمتی؛ که با عناوین «روزی در شهر تهران» و «روزی در شهر اصفهان» توسط مجری این تلویزیون؛ دیانا جلالوا تهیه شده است.
کریستینا بانوی روسی است که در تهران زندگی می‌کند. او قوانین مربوط به حجاب را رعایت می‌کند و زندگی‌ای همراه با عشق با همسر ایرانی خود دارد.
علم روسیه به طور سنتی به سمت رویکردهای غربی و مکاتب علمی غربی گرایش داشته است، در حالی که کشورهای جنوب جهانی به عنوان حاشیه علم جهان معرفی می‌شدند. در شرایط جدید، همکاری علمی روسیه تابع منطق سیاست خارجی با کاهش ارتباطات علمی با جهان غرب همراه است و مشخصه آن چرخش به سمت کشورهای دوست است.
گسترش کامل بریکس مهم‌ترین نقطه عطف است که پس از آن گروه خود را در یک انشعاب جاده یافت که یا کیفیت همکاری را در ترکیب جدید حفظ و تقویت خواهد کرد و به یک نهاد اصیل حکمرانی جهانی و محرکی برای تشکیل نظم جهانی عادلانه‌تر تبدیل می‌شود، یا مسیر تبدیل شدن به باشگاهی سست را در پیش خواهد گرفت، شرکت در آن اعتبار دارد، اما اعضایش را به هیچ چیز ملزم نمی‌کند.