برند ملی - بینسکی 5 ویژگی خاص ایران را اینگونه بیان می کند:


1- مردم ایران

مهم نیست من چقدر توضیح دهم و به آن اشاره کنم، نمیتوانم حق مطلب را ادا کنم و مردم ایران بی اندازه مهربانند. اگر قرار است چیزی از این پست را بعدا به خاطر بیاورید، بهتر است "مهمان نوازی" مردم ایران را به خاطر آورید. من تا این لحظه به 139 کشور سفر کرده ام و هیچ مردمی مانند مردمان ایران ندیدم.

با تعداد زیادی از مردم ایران ارتباط گرفتم و حتی یک بار هم به من بی احترامی نشد یا مورد تمسخر قرار نگرفتم. حتی به تعدادی از مردم هم میگفتم که آمریکایی و یهودی هستم، باعث میشد بخواهند بیشتر مرا بشناسند. بارها به خانه هایشان دعوتم کردند تا چای بنوشیم یا حتی استراحت کنم. تعداد زیادی دوست پیدا کردم و برای برگشتن به ایران و دوباره دیدن آنها صبر ندارم!

2- مکان های تاریخی
ایران مهد قدیمی ترین تمدن هاست. فعالیت های انسانی در این کشور به 40000 سال قبل بازمیگردد! و حتی مدارک و آثاری برای اثبات این موضع در شهرهای باستانی این کشور وجود دارد. مکان های تاریخی مورد علاقه ی من پرسپولیس و ارگ رایَن بودند. پرسپولیس پایتخت قبلی امپراطوری پارسی بوده که 515 سال قبل از میلاد مسیح توسط داریوش کبیر ساخته شده بوده و با آنکه قسمت های زیادی از آن تخریب شده، هنوز هم باشکوه است. ارگ راین هم مربوط به همان دوره است و تمام این سازه ها هنوز هم منحصر به فرد هستند. هم پرسپولیس و هم ارگ راین هر دو از 22 آثار ثبت شده ایران در یونسکو هستند.

3- باغ های ایرانی
وقتی کسی راجع به ایران فکر میکند، به خاطر اینکه ایران 2/3 بیابان است، ممکن است تصویر باغهای مختلف اصلا به ذهنش نرسد! اما هزاران سال پیش مردمان ایران باستان آموخته بودند که چطور آب را در سطح زمین و حتی سطح کشور هدایت کنند تا با این آب باغهای بزرگ و زیبا بسازند. این باغ ها آنقدر خاص و زیبا هستند که یونسکو آنها را آثار جهانی معرفی کرد. من از 3 باغ در این 14 روز دیدن کردم و جوی آبی که از میان هر باغ میگذشت، فواره های زیبا، برج بادی و دیده بانی که میتوانستی از آنها سبزترین درخت ها و گلهای بنفش را ببینی از مورد علاقه های منند.

4- جامعه ایران
پایتان را که به ایران میگذارید انگار وارد سال 1970 یا 80 شده اید. (اگرچه من این دهه ها را در آمریکا به چشم ندیدم، اما میدانم اگر سال 1970 بود چه شکلی میشد!) مدل ماشین های توی خیابان ها، مگر در برخی مناطق تهران، نبودن هیچ اثری از هیچ برندی (مک دونالد و استارباکس اصلا نیست، البته کوکاکولا هست!)، کم بودن سرعت اینترنت، همه ی اینها یادآور 1980 و 1970 هستند. اما علاوه بر اینها، این که در چنین فضایی قرار بگیرید، بسیار سرحال کننده و عجیب است. زندگی را تمام و کمال متوجه میشوید.

5- غذاهای ایرانی
آخر از حیث ترتیب، نه از حیث اهمیت، غذای ایران است! اصلا مگر کسی هم هست که به خاطر غذا سفر نکند؟ خوراک های ایرانی شما را هرگز ناامید نمیکنند، اکثرشان تشکیل شده از برنج، گوشت، سبزی های مختلف و مغز آجیل هستند. گیاه ها و چاشنی های محبوبشان زعفران ایرانی، دارچین و جعفری است و کاهو. اگر مثل من عاشق آجیل هستید، ایران برایتان مانند بهشت خواهد بود! همچنین آب هندوانه تازه هم در خیابان ها میتوانید بخرید، حتما این کار را بکنید!